Sadi (Sahadi Daria) stond eind oktober plots in alle kranten, maar enkele weken daarvoor stond dat artikel ook al in Klasse.
Zelden lag een krantenartikel me zo nauw aan het hart als toen.
Sadi is de broer van ons petekind Laleh. Ik leerde Laleh kennen toen ze in het 5e middelbaar in mijn les informatica zat. Ongeveer 1,5 jaar later mocht ik haar meter worden. Zo maakte ik ook kennis met haar broer Sadi.
Het is je wel duidelijk waarom ik dit artikel koos en wat me aansprak. Dit komt we heel dicht bij huis en ik ben apetrots.
Ik hoopte dat het artikel Sadi eer zou aandoen, niet alleen als directeur, maar vooral als mens. Gelukkig is die wens uitgekomen. Sadi is een heel warme, zorgzame man en dat blijkt ook uit de tekst. Hij denkt eerst aan anderen, dat is een familietrekje.
Er stond niet echt iets nieuw in voor mij, maar het is zo fijn dat dit positieve verhaal veel aandacht heeft gekregen. Sadi en Laleh zijn rolmodellen voor hun leerlingen, dat heeft een blijvende invloed op vele levens.

Laleh Daria

Laleh en Sadi Daria

Sadi Daria tussen zijn leerlingen
Laleh vertelde over hun motivatie om Nederlands te leren toen ze pas in België waren.. Ze aten in het opvangcentrum boven hun studieboek om toch maar geen tijd te verliezen. 2 jonge tieners die hun ouders vreselijk misten, maar toch de motivatie vonden om zo snel mogelijk Nederlands te leren, dat is bewonderenswaardig.
Ondanks hun inspanningen werden ze allebei naar het BSO door verwezen, ook al strookte dat niet met hun ambitie. Sadi heeft na zijn opleiding hotel en een 7e jaar algemeen gekozen voor de opleiding tot leerkracht LO bij Thomas More. Laleh heeft ervoor gevochten om TSO te mogen doen en na een opleiding multimedia studeerde ze voor leerkracht katholieke godsdienst en informatica aan dezelfde hogeschool als haar broer.
Broer en zus hebben gezwoegd en hun studieverloop verliep niet altijd over rozen, maar ze hebben volgehouden. Wat waren we trots toen ze beiden geslaagd waren voor hun 2e zit na het 1e jaar hogeschool. Sadi had heel veel herexamens en vergezelde zijn zus naar de proclamatie als morele steun. Tot zijn grote verbazing was hij geslaagd voor alle vakken.
Twee jaar later studeerden ze samen af en en ook hun oudere broer Kazem behaalde toen zijn diploma hoger onderwijs als werkstudent. Wat hebben we toen gefeest!
Wat een voorrecht om langs de zijlijn te mogen staan bij het parcours van deze prachtige familie.
De OKAN-leerkrachten hebben Sadi en Laleh een geweldige start gegeven, dat heeft mij geïnspireerd om zelf Nederlands te gaan geven aan nieuwkomers.
Vaak wordt vergeten hoeveel obstakels nieuwkomers in België moeten overwinnen. Ze hebben hun hele sociale netwerk achtergelaten, leven meestal in armoede krijgen minder kansen dan hun Vlaamse leeftijdsgenoten. Tegenover de hulpverleners kunnen ze zich niet uiten in hun moedertaal, terwijl het heel moeilijk is om je diepste gevoelens uit te drukken in een nieuwe taal. Daar bovenop worden ze gediscrimineerd, alsof het leven nog niet hard genoeg is. We kunnen veel leren van hun doorzettingsvermogen.
Als jij een leerkracht bent, geef nieuwkomers dan alsjeblieft een eerlijke kans. Ze verdienen dat en hebben het ook broodnodig.
Succes na OKAN is mogelijk, maar je krijgt het niet cadeau en je kan het niet alleen.


Reactie plaatsen
Reacties
Dag Conny
Wat fijn om te zien dat je zo betrokken ben bij deze familie. Ik had het artikel even geleden ook al gelezen en voelde als buitenstaander zelfs een gevoel van trotsheid. Welk gevoel moet jij dan wel niet gevoeld hebben!
Het is zo mooi om te zien dat we eindelijk naar een samenleving gaan waarin minder gediscrimineerd wordt en mensen zoals Sadi het ook ver kunnen schoppen. Ik besef wel dat ze die kansen zelf moeten creëren en niet in hun schoot geworpen krijgen zoals sommige anderen, maar dat maakt het eens zo fantastisch als ze belanden waar ze ooit hoopten te staan.
Ik kan alleen maar hopen dat Sadi een voorbeeld kan zijn voor anderen, zeker ook voor mensen die wel nog een racistisch kantje hebben, zodat ook zij kunnen zien dat (ex-)vluchtelingen behandeld moeten worden met respect.
Dit is in ieder geval een stap in de juiste richting, super!
Groetjes
Elien
Beste Elien,
Bedankt voor je positieve reactie en je medeleven.
Als iedereen jouw instelling had dan zouden veel nieuwe Belgen zich beter voelen bij ons.
Groetjes,
Conny
Ook ik heb deze artikelen vol bewondering gelezen, Conny. Met jouw blogpost heb ik hier nog meer achtergrondinformatie bij gekregen, waarvoor mijn oprechte dank. Het is een indrukwekkend verhaal van deze bijzondere familie, die het hobbelige pad van vluchteling in onze samenleving hebben moeten ervaren én hebben overwonnen.
Prachtige start voor het nieuwe jaar om daar nog eens extra bij stil te staan. Laten we als leerkrachten ook eens extra stilstaan bij de overwinningen die leerlingen met een immigratie-achtergrond moeten boeken om succesvol te kunnen zijn in onze samenleving.
Beste Wilma,
Bedankt voor je reactie.
Onze leerlingen moeten meer problemen overwinnen dan wij ons bewust zijn en daar moeten we inderdaad meer aandacht aan besteden.
Jouw reactie deed me denken aan de blogpost van Gitte op https://gittjebruyninckx.wixsite.com/website/post/het-verhaal-achter-de-leerling waar zij dezelfde gedachtengang bespreekt.
Mijn beste wensen voor het nieuwe jaar!
Vriendelijke groeten,
Conny Berghmans