Onderwaardering van buitenlandse diploma's

Het bovenstaande artikel trok mijn aandacht begin februari. Het start met het verhaal van vier gediplomeerde verpleegkundigen uit India. Twee hardwerkende, sympathieke koppels die werken als verpleegkundige in een Vlaams woonzorgcentrum. Het bachelor- of masterdiploma uit hun thuisland wordt hier niet erkend, maar wel gelijkgeschakeld aan het niveau van zorgkundige. Via een verkort traject haalden ze een Vlaams hbo5-diploma verpleegkunde. Ze zijn geïntegreerd, voelen zich goed in Vlaanderen en worden erg gewaardeerd door hun werkgever, hun collega's en de bewoners. Kortom, het lijkt een onvoorwaardelijk succesverhaal. 

Dan komt Babu Abraham in beeld. Een Indiase zakenman die grof geld verdient aan ons tekort aan zorgpersoneel en het overschot aan verpleegkundigen in zijn thuisland. Hij passeert meerdere malen langs de kassa tijdens het traject van de kandidaat-verpleegkundigen voor onze ouderenzorg. Hij int collegegeld in zijn eigen privéschool. Studenten die dat niet kunnen betalen gaan bij hem een lening aan. Na de verhuis naar Vlaanderen volgen zijn pupillen een gratis verkort traject tot het Vlaamse diploma verpleegkunde op hbo5-niveau (op kosten van de belastingbetaler). Door zijn afspraken met hbo5-scholen en woonzorgcentra heeft Abraham in feite het monopolie op de arbeidsmigratie van verpleegkundigen naar Vlaanderen. Abraham strijkt een fikse commissie op voor elke arbeidskracht die hij levert en er gaan geruchten dat hij ook een percentage van het loon zou innen. Dit laatste is echter niet bewezen en het zou kunnen gaan om het terugbetalen van de studielening. 

Het Federaal Migratiecentrum Myria, de Guimardstraat ( de katholieke onderwijskoepel), de Vlaamse minister van Economie en Arbeid Hilde Crevits en de Vlaamse zorgambassadeur Lon Holtzer hebben hun bezorgdheid geuit en onderzoek gevraagd en/of gedaan naar de praktijken van Abraham. Er zijn geen bewijzen gevonden van mensenhandel of andere illegale praktijken. Toch lijkt er sprake te zijn van een ongezonde afhankelijkheidsrelatie die gepaard gaat met hoge commissies voor Abraham. 

Het is duidelijk dat Babu Abraham een twijfelachtige rol speelt in deze kwestie, maar is de houding van de betrokken hbo5-scholen ethisch verantwoord? 
Heeft het NARIC, de Vlaamse dienst voor de erkenning van niet-Europese diploma's, ook schuld aan deze kromme situatie? Medische bachelor- en masterdiploma's uit niet-Europese landen worden meestal ingeschat op het niveau van een zorgkundige, een diploma dat je kan halen in het secundair onderwijs. Ik vind dit ronduit vernederend voor mensen die jarenlang hard gestudeerd en gewerkt hebben.
Zo is er het voorbeeld van Pedro Ponce, een kinderarts uit Peru. Hij werkt als poetsman, omdat zijn aanvraag voor erkenning van zijn diploma al twee maal is afgewezen. Anna Balamtsarashvili uit Georgië diende in 1998 een aanvraag in om haar diploma master in de rechten te laten erkennen. Ze wacht nog steeds op antwoord. Mutaz Kudaymi had een schitterende loopbaan als kinderarts in Syrië en Saoedi-Arabië, maar hij moest hier twee jaar wachten op zijn erkenning. Die kwam er trouwens pas toen de pers de zaak aan het licht bracht. Na twee jaar vrijwilligerswerk in de medische sector is hij nu aan de slag als kinderarts.

Er zijn legio voorbeelden van hooggeschoolde migranten die ver onder hun opleidingsniveau werken. Dat is een schat aan knowhow die verloren gaat, vaak in knelpuntberoepen. Wanneer komt er eindelijk een eerlijke, transparante procedure voor het erkennen van  niet-Europese diploma's? De overheid is dit al jaren van plan,  Dat zou een goede zaak zijn voor onze samenleving en voor de immigranten. Het kan ook een halt toeroepen aan de woekerpraktijken van bemiddelaars in arbeidsimmigratie zoals Abraham.