Ons academisch personeel verdient meer respect

Ik hou van geschiedenis, maar ook van historische romans. Dit zou het begin en het einde kunnen zijn van mijn betoog. 
De Bourgondiërs van Bart Van Loo staat op mijn leeslijst en na dat boek ga ik zeker ook zijn De Verenigde Staten van Bourgondië lezen. Bij het boek ga ik regelmatig aansluiting vinden bij mijn geschiedkundige kennis, maar bij het fictieve vervolg ga ik mezelf opdragen om dit vooral niet als feitelijk te klasseren, maar als een verzonnen verhaal. Toch ga ik van beide vormen van literatuur genieten. 

Historici verwijten Van Loo dat hij zijn fictief verhaal had moeten schrijven vanuit het gewone volk in de plaats van de adel centraal te stellen. 
Het gehakketak tussen historici en een fictieschrijver laat ik echter voor wat het is. Ik wil een ander belangrijk punt aanhalen dat in deze artikels naar boven komt: het gammele statuut van onderzoekers en ander academisch personeel aan onze universiteiten. 
Deze experten verdienen beter dan tijdelijke contracten met publicatiedruk als een zwaard van Damocles boven hun hoofd. Vlaanderen heeft een sterk onderwijssysteem en dat is mede dankzij onze hogescholen en universiteiten. Daar wordt immers de fundering gelegd voor ons onderwijzend personeel en hun vakkennis. Uit respect voor ons onderwijs zouden we onze hardwerkende academici beter moeten behandelen. Daar is Bart Van Loo het overigens ook mee eens.